Θερμικά buggy
ΣΤΟ προηγούμενο αφιέρωμά μας στο μηχανοκίνητο μοντελισμό, αναφερθήκαμε στα
ηλεκτρικά αυτοκίνητα για χωμάτινη πίστα, δηλαδή στα ηλεκτρικά μπάγκυ. Στο
δεύτερο αυτό αφιέρωμα, θα ασχοληθούμε με τα θερμικά μπάγκυ, τα αντίστοιχα
δηλαδή μοντέλα με κινητήρα εσωτερικής καύσης.
H πρώτη διαφορά από τα ηλεκτρικά είναι το μέγεθος: τα θερμικά είναι
κλίμακας 1/8, ενώ τα ηλεκτρικά είναι σε κλίμακα 1/10. Αυτό σημαίνει
αντίστοιχα μεγαλύτερες διαστάσεις, αλλά και μεγαλύτερο βάρος. Ομοίως,
έχουμε μεγαλύτερη ιπποδύναμη, μεγαλύτερη τελική ταχύτητα, αλλά και
μεγαλύτερο κόστος και δυσκολία συντήρησης. Όμως, για τους φανατικούς
«θερμικούς» αξίζει τον κόπο, αφού η μυρωδιά της εξάτμισης και ο ρεαλιστικός
θόρυβος είναι γι' αυτούς «εκ των ων ουκ άνευ».
Όλα σχεδόν τα θερμικά μπάγκυ έχουν παρόμοιες προδιαγραφές πλέον, αφού όλοι
οι κατασκευαστές έχουν καταλήξει σε παρόμοιες τεχνικές λύσεις για τους
αγώνες. Έτσι, στην κλίμακα 1:8, όλα σχεδόν τα μοντέλα είναι τετρακίνητα,
και η μετάδοση γίνεται στα πιο πολλά με άξονα.
O κινητήρας είναι δίχρονος, αερόψυκτος, με κυβισμό 3.5 κ.εκ., από τα οποία
βγαίνουν, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, 2 ίπποι! Αυτό μας δίνει την
εκπληκτική ειδική ιπποδύναμη των 570 ίππων ανά λίτρο, μια αναλογία που τη
ζηλεύουν βέβαια όλα τα πραγματικά αυτοκίνητα, και μαζί και η Formula 1!
Στην έξοδο του κινητήρα έχουμε ένα φυγοκεντρικό συμπλέκτη, παρόμοιο με των
μοτοποδηλάτων, ο οποίος μάλιστα μπορεί να ρυθμιστεί ώστε να πιάνει ψηλότερα
ή χαμηλότερα, ανάλογα με την πίστα και την προτίμηση του οδηγού.
Από την «καμπάνα» του συμπλέκτη, η κίνηση μεταδίδεται στο κεντρικό
διαφορικό, το οποίο μπορεί να είναι απλό, πλανητικό, ή ακόμα να είναι
τόρσεν σε μερικά πιο εξελιγμένα μοντέλα. Στις δύο εξόδους του διαφορικού,
συνδέονται οι άξονες (ή σπανιότερα οι ιμάντες) που δίνουν κίνηση στο εμπρός
και στο πίσω διαφορικό. Και στην περίπτωση αυτή, τα διαφορικά μπορεί να
είναι απλά ή ελεγχόμενα, και συνήθως υπάρχει και η εναλλακτική του εντελώς
«κλειδωμένου» διαφορικού για κάποιες σπάνιες περιπτώσεις που μπορεί αυτό να
είναι προτιμότερο.
H ανάρτηση βασίζεται σε όλα σχεδόν τα αγωνιστικά μοντέλα, ηλεκτρικά ή
θερμικά, σε κάποιας μορφής τριγωνικά ψαλίδια βάσης με ρυθμιζόμενους άνω
συνδέσμους. H διάταξη αυτή έχει το καλό ότι είναι αρκετά απλή και
αξιόπιστη, ενώ από την άλλη πλευρά είναι ιδιαίτερα «ευέλικτη». Αλλάζοντας
πολύ εύκολα τη θέση στήριξης του άνω συνδέσμου, μπορεί κανείς να αλλάξει
τελείως τη γεωμετρία, και άρα και τη συμπεριφορά της ανάρτησης. Έπειτα,
αλλάζοντας το μήκος του άνω συνδέσμου, στρίβοντας απλά το αντίστοιχο
ρυθμιστικό παξιμάδι, αλλάζουμε όσο θέλουμε τη γωνία κάμπερ, αλλάζοντας έτσι
και τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Τα αμορτισέρ είναι βέβαια λαδιού, με
αλουμινένιο σώμα και ατσάλινους άξονες, και μπορούμε να τα γεμίσουμε με όσο
χοντρό ή λεπτό λάδι θέλουμε, ανάλογα με την πίστα που τρέχουμε. Επίσης,
μπορούμε να αλλάξουμε ελατήρια, προφόρτιση, ή ακόμα και τη θέση στήριξής
τους στο πλαίσιο ή στα ψαλίδια.
Τα φρένα είναι δίσκοι, που ενεργούν πάνω στις εξόδους του κεντρικού
διαφορικού και φρενάρουν τους αντίστοιχους άξονες, και ο οδηγός μπορεί να
ρυθμίσει το ζύγισμα των φρένων μπροστά-πίσω, όπως πάντα με την αντίστοιχη
βίδα. Στα πιο εξελιγμένα μοντέλα μάλιστα, οι δίσκοι είναι από
ανθρακονήματα, για ελάχιστο βάρος και μέγιστη αντοχή σε συνεχή
φρεναρίσματα.
Αφού γεμίσουμε τα τανκ με το ειδικό καύσιμο (μεθανόλη με καστορέλαιο),
είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τον κινητήρα με τη βοήθεια της εξωτερικής
μίζας, αφού βέβαια πρώτα συνδέσουμε την εξωτερική μπαταρία που τροφοδοτεί
το μπουζί. Για ευκολία και ταχύτητα, οι αγωνιζόμενοι προτιμούν τις ειδικές
βάσεις εκκίνησης, οι οποίες έχουν μέσα τους μια απλή μίζα, τοποθετημένη
όμως έτσι ώστε μόλις το αυτοκίνητο πατήσει πάνω, αυτόματα να τίθεται σε
λειτουργία και να δίνει κίνηση στο στρόφαλο. Για μη αγωνιστική χρήση όμως,
και μια απλή μίζα αρκεί.
Με ένα γεμάτο τανκ, το αυτοκίνητο τρέχει από έξι ως δέκα λεπτά, αλλά ο
ανεφοδιασμός είναι άμεσος: με την ειδική μπουκάλα ανεφοδιασμού, και με τις
ειδικές τάπες καυσίμου ταχείας απελευθέρωσης, μια γρήγορη στάση για καύσιμο
μπορεί να γίνει μέσα σε 5-6 δευτερόλεπτα.
Οι αγώνες των θερμικών μπάγκυ ξεκινούν με προκριματικές σειρές των 5
λεπτών, και όσοι προκριθούν τρέχουν στους ημιτελικούς διάρκειας 15 λεπτών.
Οι δέκα πρώτοι προκρίνονται για τον μεγάλο τελικό διάρκειας 30 λεπτών, όπου
βέβαια ο γρήγορος ανεφοδιασμός είναι σημαντικός για την επιτυχία της ομάδας
(οδηγού και μηχανικού).
Το πρωτάθλημα του ?93 ξεκινά μέσα στο Φεβρουάριο στη νέα πίστα του Αγ.
Κοσμά, δίπλα στην πίστα του supercross, με έναν αγώνα κάθε μήνα. Στον ίδιο
χώρο όμως φιλοξενούνται και τα πρωταθλήματα των υπολοίπων κατηγοριών, άρα
σχεδόν κάθε Κυριακή θα υπάρχει και κάποιος αγώνας στο χώρο αυτό. Για όσους
σκέφτονται να ασχοληθούν με το μοντελισμό, το καλύτερο που έχουν να κάνουν
είναι να κατέβουν στον Αγ. Κοσμά μερικές Κυριακές στη σειρά και να
παρακολουθήσουν αγώνες όλων των κατηγοριών και κλάδων. Οι 4T πάντως θα
είναι εκεί!_Κ.Λ.